The Knotted Constellation van de Amerikaanse componist en muzikant Kim Cascone is een vreemd klankcollage van zon 32 minuten. De geluiden hebben uiteenlopende bronnen en worden (schijnbaar?) willekeurig gecombineerd. Van een thematisch of verhalend idee lijkt geen sprake. Ook een klank-intrinsiek onderzoek lijkt niet aan de collage ten grondslag te liggen. De wijze waarop de klanken worden gecombineerd is niet eenduidig. We horen kerkklokken, elektronische kraak, drones, metalig en galmend gekras, geritsel, een vreemd lachje dat steeds in een andere toonhoogte of een ander volume wordt herhaald, krakende en piepende machinerie, water dat in een zinken bak loopt, een helikopter, gevolgd door iets als metalen klankschalen, stationsgeluiden en ga zo maar door. Elektronische geluiden staan hier naast pure field recordings. Soms zijn de geluidsregistraties duidelijk herkenbaar, soms niet en weer een andere keer worden ze bewerkt, vervormd of achteruitgespeeld. De ene keer gebruikt Cascone fade in, fade out of vloeiende overgangen, en zeker zo vaak wordt er abrupt afgebroken en hard tegen elkaar geplakt. Kortom: de constellatie van aaneengeknoopte coördinaten wellicht verwijst de ondertitel naar het aantal locaties waar de opnamen zijn gemaakt is zeker geen coherent of gestructureerd geheel. Cascone is al meer dan dertig jaar actief in de elektronische, eletro-akoestische en computermuziek, en ook als schrijver van theoretische artikelen daarover. Hier biedt hij een fragmentarisch geheel dat vooral geschikt lijkt om theoretische vragen over klanken en compositie mee op te roepen. De luisteraar van The Knotted Constellation (Fourteen Rotted Coordinates) laveert ergens tussen gefascineerd en verloren in een enigszins unheimisch geluidslandschap.