Zeven soloalbums later, blijven we Thighpaulsandra (Tim Lewis) vooral associëren met Spiritualized. En natuurlijk herkennen we zijn karakteristieke kop ook als de geconcentreerde, zwaar gekneusde knoppendraaier uit de livevideo’s van Coil. Na de single ‘The Clisto’ (2007) was het lang stil rond Thighpaulsandra, maar nu slaat hij luid terug met een dubbelalbum (de vinylversie telt drie platen) waarop hij zijn krautrock-achtergrond combineert met zijn elektronische experimenteerdrift, en een opgestoken vinger naar de Britse deftigheid. De openingsminuten van ‘The Salute’ verrassen niet: een elektronisch klankentapijt en theatrale zang, die doet denken aan een andere huisvriend: Marc Almond. Maar plots vallen ook rockgitaren in, en evolueert de zang tot iets dat evengoed in een voetbalstadion gescandeerd kan worden. Ware het niet dat zowel de provocatieve natuur als het expliciet homo-erotisch artwork van Thighpaulsandra zelfs anno 2015 nog te gevoelig ligt bij de gemiddelde hooligan. De maker beseft dit ook en vat zijn wereldbeeld samen in een episch slotexperiment: ‘The More I Know Men, The Better I Like Dogs’. Voor wie graag de geest van de betreurde John Balance oproept: hier echoot zijn stem, en rammelt hij met zijn klankschalen. Over de man zijn muzikaal meesterschap valt niet te redetwisten: soundscapes, jazz, popmuziek of psychedelische rock, hij brengt het allemaal tot een goed einde. Al deze invloeden en instrumenten (van mellotron via klarinet tot hondengeluiden) combineren in één release (of in één track) is natuurlijk ambitieus, maar ‘The Golden Communion’ werkt perfect als we het als één kleurrijke soundtrack door onze hersens laten slaan. Thighpaulsandra blijft wel steeds experimenteler dan ex-industriëlen als Psychic TV, die recent de sixties-sound omarmden. Dit album is een surrealistische wandeling door Wonderland met de meest geïnspireerde jaren 1960 psychedelica in het ene, en de latere periode van Coil in het andere oor.
