Onder de titel ‘The CK Theory’ presenteert oudgediende Pierre Vervloesem vier cd’s waar hij iets mee te maken heeft. Allereerst zijn er twee platen van eigen groepen: Codswallop met ‘Grotesque’ en Caca met ‘Sketches of Pain’ (een woordspeling op Miles’ klassieke plaat). Daarnaast is hij als gastmuzikant, producer, mixer verbonden aan ‘Ssshhhttttt’ van The Claude Zac Ensemble en op een niet nader verklaarde wijze aan de gelijkgetitelde schijf van John Koenig. Pierre Vervloesem, kortweg PV, is nog altijd een dwars manneke, getuige de namen van zijn bands (en zijn site). Geen gelul, spelen! Zijn eigen bands roepen X-Legged Sally in herinnering. Codswallop bijvoorbeeld heeft ook dat mengsel van swingend, funky en tegelijk vet rockend, van grappige (of quasi-grappige) teksten en vreemde wendingen. De apotheose is een soort mini-rockopera met Zappaeske allures. Samples en het drumwerk maken het geheel wat eigentijdser. Ook Caca brengt muziek die de jaren 1980 en X-Legged Sally in herinnering roepen, maar dan misschien vooral de eerste platen. PV schept blijkbaar nog steeds plezier in die muziek. Caca speelt stevige jazzrock, met een vuig, trashy randje, soms swingend, soms stampend. John Koenig ligt in het verlengde, zij het dat de nadruk op elektronica ligt. Luchtig, beetje gek, swingend, verrassende breaks. Zou Amon Tobin zo klinken als hij in de studio van PV werd opgesloten? The Claude Zac Ensemble biedt dan weer stevige, lekker scheurende rock. De pathetiek wordt hier binnen de perken gehouden. Zacs ensemble is een soort Residents als die surfpunk zouden spelen. PV heeft een box samengesteld met dingen die hij graag laat horen, of in elk geval zelf graag hoort. Vier cd’s die, bij alle verschillen, op een bepaalde manier vergelijkbaar zijn. Swingend, stevig, speels, niet klinkend volgens de nieuwste ontwikkelingen, maar wel alle gemaakt met groot vakmanschap en speelplezier. Dat klinkt door.
