Het Belgische Sloow Tapes van Bart ‘Sloow’ de Paepe is al jarenlang bezig een catalogus van sterke cassettes zonder grenzen uit te brengen die inmiddels ongeveer honderdvijftig(!) releases tellen. Met veelal zelfontworpen hoesjes door labelbaas of de artiesten zelf. Dit monochrome drieluik maakt deel uit van de Dreamweapon Diaspora serie over Beat poëten, allen tijdgenoten en vrienden van Alan Ginsberg, William S. Burroughs en Angus MacLise. ‘The Bearded Iris’ is de allerlaatste opname van de surrealistische en visionaire filmmaker annex dichtmeester Ira Cohen, gemaakt op 6 maart 2011 in zijn New Yorkse appartement, twee weken voordat hij stopte met spreken en eind april overleed door nierfalen. De cassette is gevuld met verzamelde gedichten die vriendin Louise Landis Levi bij hem opnam en volgens haar was Cohen zich ervan bewust dat het de laatste voordracht van zijn werk was -geen performance-. Cohens krachtige beeldende woorden over sjamanisme, mystiek en reisverslagen zijn doordrenkt van speelse spirituele en sociale waarheden die met zijn grommende karakterstem worden verteld op twee kantjes van twintig minuten. Een stukje over New York: We will never remember the name of this city, how many canals lead to a single consciousness, where is the diamond I once held in my hand? en het eind van Cohens woordenbrij, vergezeld van foto’s en teksten door Paul Labrecque, is bereikt. Roberto Valenza is een andere Amerikaanse vrijdenkende dichter uit dezelfde hoek, een jaartje eerder dan Cohen overleden in zijn thuishaven Seattle. Hij leefde gedurende de jaren 1970 in Kathmandu met Cohen en MacLise en volgde Tibetaanse Boeddhistische tradities waarin hij de beleving van de Dharma als levensdoel stelde. ‘Vergankelijkheid is prachtig’ is een passende spreuk voor deze tape die een verzameling thuisopnames is uit 2002 plus een vijftal hypnotische songs uit de jaren 1980. Zijn rauwe reizigersblues en poëzie zijn evenwel knipogend pikant als groots, met als uitschieters de songs ‘Blind Man’s Song’, ‘Do-Wop Himalaya’, ‘Rash’ en ‘Us’, al doen we hem daar te kort mee, aangezien hij in elke song de lachers snel op zijn hand krijgt. De tape van polyvalente kunstenaar Hartmut Geerken komt uit de archieven van Kaboel in 1979, waar hij woonde totdat de Sovjets binnenvielen. Geerken was een fervente vrije jazzliefhebber en ondersteunde tours van vele bands waaronder Sun Ra. De A kant is een levendige achtergrond soundtrack van vrije jazz waarover Geerken babbelt in twee aparte geluidslagen, proclamerend over (on)rechtvaardige beslommeringen in de wereld uit een opengeslagen Amerikaanse krant, doordrongen van een onbestemde profetische sfeer. Bij momenten maakt hij gebruik van Burroughs cut-up techniek, de zin The victims were burned beyond recognition…. herhalend. Kant B vervolgt zonder muziek in het Duits met de nadruk op intonatie waar sissen, gegrinnik, kreunen en hoestbuien overheersen. Dit is zonder meer bevreemdende kost, zelfs voor gesproken woordkunst. Deze drie cassettes zullen de luisteraar niet snel loslaten. Zoals altijd bij Sloow Tapes is de oplage gelimiteerd tot honderd stuks per release, dus haast is geboden.
