Shora heeft naar eigen zeggen een hekel aan bios. Informatie over hun band vinden ze niet relevant. En vooral saai. Recensenten en geïnteresseerden moeten het zelf maar uitzoeken. Van Shora weten we dat ze uit Zwitserland komen, met zijn vieren zijn, de band hebben opgericht in 1999, als opener hebben gespeeld voor onder andere Boris, Melt Banana en Suicide, in Europa getoerd hebben met The Dillinger Escape Plan en Converge, een split met Merzbow hebben uitgebracht en zonet met Malval een bijzonder interessante plaat hebben gemaakt. We horen namelijk (semi-)instrumentale post-rock zoals die wordt gemaakt door Mogwai, Explosion In The Sky of Mono. In de openingstrack Parhelion gieren noisy gitaren dan weer in de allerbeste My Bloody Valentine-traditie. Uitsluitend in het vierde en laatste nummer, dat dan weer associaties oproept met Portal of Amp, wordt het op een angeliek zingen gezet, waarschijnlijk door het enige vrouwelijke bandlid Nicola Todeschini. Maar die referenties alleen volstaan niet. Drums, occasioneel net zo motorisch en nauwgezet als bij de krautrockers van Neu! en Can, dwingen een opvallende hoofdrol af en zo nu en dan detecteren we psychedelische oprispingen die we ook tegenkomen bij het Amerikaanse Tarantula Hawk. Het enige minpunt op Malval is dat er maar vier nummers op staan. 33 minuten is te weinig. Volgend graag meer. Véél meer. (www.shora.com)
Even Zwitsers, maar stukken harder is Knut (zie GC 54/MTG 41). Alhoewel, op Terraformer lijkt het viertal uit Genève het beukwerk ietwat wat te hebben afgezwakt ten voordele van meer diepgang, detaillering en sfeer. Samples en soundscapes geven hun typische combinatie van hardcore, metal en noise meer body. Schreeuwerige, van woede en pijn doorgebloede zangpartijen plaatsen Knut kniediep in het kamp van Neurosis en Mastodon terwijl hun verbluffende technische skills hen op gelijke hoogte brengen met mathcorehelden The Dillinger Escape Plan en Converge. Torvalds klinkt naar Knutnormen verrassend groovy; slepende sludge en een doemsfeer typeren het krakende Solar Flare. Veel afwisseling dus, inclusief instrumentale nummers. Nog even dit: in tegenstelling tot bepaalde berichten is Knut niet gesplit. Alleen zitten er voorlopig geen concerten meer in, aldus het bericht op hun webstek. Dat is jammer want exact dan is deze band ten volle te ondergaan. Als compensatie is Terraformer gelukkig hun beste release tot dusver.