We kennen de reputatie van het label, dus we verwachten geenszins ordinaire popmuziek. En toch weet de labelbaas ons telkens weer te verrassen met een nog hoekiger geluid en een nog dwarsere band. Deze keer komt de band uit Philadelphia en ze gaven, volgens de geruchten, het levenslicht aan hun toepasselijk genoemde groepje op zes juni 2006. Verwacht echter geen black metal, daarvoor staat het label niet – al zouden ze het best wel eens durven doen om iedereen op het verkeerde been te zetten. Wel nummers die klinken als vroege Flying Luttenbachers, met Colossamite en Arab On Radar heel dicht in de buurt. Hun eerste single deelden ze met Aids Wolf, wat al een indicatie kon zijn van wat we op hun debuut konden verwachten. Technisch maagd, het zal wel! Om dit soort tegendraadse, altijd naast het ritme groovend geluid te produceren, moet je als muzikant echt wel goed weten waarmee je bezig bent. Ons lijf sleurt ons alle kanten tegelijk op als we dit schijfje luisteren, en het is net dat wat onze hersenen fijn vinden. One For Asmodeus is nog een zeer kalme intro, waarna zeven behoorlijk experimenteel klinkende songs volgen. Raise Of The Flaccid Moon bijvoorbeeld, of Pain Is My Barometer. The Fear (To Penetrate) duurt net als de rest van de songs een paar minuten, waarna zeven lange minuten stilte volgen tot een niemendalletje van een paar seconden volgt. Toch meer dan een half uur willen vullen, al hadden ze het beter bij vijfentwintig gehouden. Dan was het een echte knaller gebleven, terwijl we ons nu ergeren aan een overbodig einde.