Danielle de Picciotto is een Amerikaanse interdisciplinaire kunstenares, gebaseerd in Berlijn. Na zijprojecten als รขยยCrime and the City Sollutionรขยย en รขยยMinistry of Wolvesรขยย heeft ze nu haar eerste soloalbum uit: รขยยTacomaรขยย. Laat ons niet flauw doen, we zijn niet echt weg van de plaat. De Picciotto profileert zich als een moderne heks, met de hoesfoto als ergste uitwas. Ze heeft zowat het hele album zelf geschreven, ingespeeld en opgenomen. Zou het daardoor komen dat de negen nummers op de cd hetzelfde stramien volgen? Natuurklanken om mee te beginnen, gevolgd door een repetitieve rim-rim op akoestische gitaar, eenvoudige percussie ter ondersteuning en tot slot een klagerige, trage melodie die het geheel iets รขยยtijdloosรขยย moet geven. Die klagerigheid wordt bewerkstelligd door allerhande ondefinieerbare instrumenten waarvan de perstekst zegt dat het onder meer om de hurdy gurdy en de autoharp gaat. De Picciotto mengt graag natuurlijke en kunstmatige klanken, onweer en regen in รขยยI Have Loveรขยย, vogeltjes en een mechanische specht in รขยยLuminousรขยย, schrapende steentjes in รขยยEs Gibt Kein Zurรยผckรขยย en fluitende wind in รขยยIn Transitรขยย. Aardig nummer op de plaat is wel รขยยEs Gibt Kein Zurรยผckรขยย, een verdraaid marcheerlied waar het half fluisterende, beloftevolle รขยยFreiรขยย blijft hangen. Opvallend dat de Picciotto in het Duits zingt met een hoekige frasering en een metrische melodie en de Engelstalige teksten tot meer open melodieรยซn leiden. De teksten focussen naar eigen zeggen op รขยยde mystieke implicaties van het nomadische leven, helderziende weergaven van vrouwelijke intuรยฏtie en verhalen over droomachtige revelatiesรขยย, geen wonder dat ze bijwijlen wegzweven, of wat dacht je van รขยยChase the dragons awayรขยย, รขยยEverything takes time, go ask the old men, go ask the old crows, they knowรขยย en de luchthavenwijsheid รขยยA journey is the space between departure and arrivalรขยย?
