Net als het doorbraakalbum ‘Gas Lit’ gaat ook ‘Systemic’ over het bevechten van de systematische onderdrukking van inheemse en zwarte bevolking, en verzet tegen witte suprematie en de erfenis van het koloniale verleden. Zonder woorden, want het Australische Divide and Dissolve handelt nog altijd in instrumentale doom; bewust, want de band gelooft juist in non-verbale communicatie. Dat geeft de luisteraar de vrijheid om zich op haar eigen manier in te voelen in de trage, slepende aanval van drums en vervormde bas. Het overweldigende geluid ligt in het verlengde van ‘Gas Lit’, tegelijk kennen de nummers meer variatie in structuur en intensiteit, waardoor de plaat minder recht vooruit voortdendert. Zo gaat ‘Simulacra’ via een cyclus van traag naar snel naar traag, en is ‘Derail’ bijna bedachtzaam, op een beukende manier – zonder aan intensiteit in te boeten, overigens. Het album wordt ingeleid door en afgerond met nummers waarin sax (die klinkt als een klarinet) en samples een hoofdrol spelen, en heeft een rustpunt in ‘Kingdom Of Fear’, waarin auteur en kunstenaar Minori Sanchiz-Fung net als op ‘Gas Lit’ een gedicht voorleest. ‘Systemic’ werd wederom geproduceerd door Ruban Nielson (Unknown Mortal Orchestra), die de band deze keer helderder en voller weet te laten klinken, wat de impact van de muziek ten goede komt. Denk Big|Brave, hele vroege Swans en The Body ten tijde van ‘All The Waters Of The Earth Shall Turn To Blood’. Wederom een uitstekende plaat met een noodzakelijke boodschap.
