12-string akoestische drone-gitaar improvisaties van James Blackshaw. De Londenaar laat zich inspireren door de legendarische Takoma gitaristen John Fahey, Leo Kottke en Robbie Basho maar geeft er net zoals die andere fingerpickers Jack Rose en Ben Chasny een sublieme eigen draai aan. Sunshrine zet een bijna een half uur durende titeltrack in met een desoriënterend belorkest waarna de gitaar, farfisa orgel en cymbalen meer kleur komen toevoegen. Imposant. Deze opnames werden trouwens samen met zijn vorige album ‘Celeste’ op één lp uitgebracht door BoWeavil. Charalambides muziek heeft altijd iets te maken gehad met het brengen van ruimte binnenin de muziek. Vibrerende tonen die blijven nazinderen in het wijd open geluidsspectrum en er langzaam in oplossen. Diezelfde bekommernis is ook terug te vinden in Christina Carters solo werk. Vorig jaar trok Carter samen met Gown (solo project van Andrew MacGregor) gedurende een maand rond van Brittish Columbia naar Western Mass. Onderweg stopten ze in een Californische studio en deed hun woordenloze gezongen duetten het nodige stof opwaaien. Rondwervelende melodieën en aan- en afvloeiende diep bewogen gitaarspel stortte zich met een enkele noot in de afgrond van het wezen van het zijn.
