Box kan ongetwijfeld doorgaan voor een avant-jazz supergroep. De vier muzikanten werden uitgekozen door schrijver en cineast Philip Mullarkey. Hij zocht een ensemble om een plaat te maken en ook live te spelen als deel van een kunst- en filmproject (vandaar de naam Box). De vier heren ontmoetten elkaar voor het eerst in de Atlantis Studio in Stockholm, waar ze twee dagen de tijd hadden om Studio 1 in te blikken. Dat dit geen probleem vormde, ligt natuurlijk aan de keuze van de muzikanten. Box bestaat uit drie Noren en een Amerikaan, en vooral die laatste zal tot de verbeelding spreken. Trevor Dunn (bas) speelde namelijk bij gerenommeerde acts als Mr Bungle, Fantômas en John Zorn. Raoul Björkenheim (gitaar, Scorch Trio), Ståle Storløkken (keyboards, Supersilent, Humcrush) en Morgan Ågren (drums, Mats/Morgan, Zappa´s Universe) zijn dan misschien iets minder bekend, maar ze bewezen met hun respectievelijke bands wel reeds een aardig deuntje bij elkaar te kunnen improviseren. De interactie tussen de vier is dan ook van een heel hoog niveau en doet bij momenten denken aan het beste van Last Exit (Bill Laswell, Peter Brötzmann, Ronald Shannon Jackson en Sonny Sharrock), een supergroep uit een grijs verleden die er net als Box een ferme lap wist op te geven. Vooral de openingstrack Untitled 9 spreekt tot de verbeelding. Net geen twintig minuten gaat Box wild te keer, om halfweg heel ingetogen te gaan musiceren alvorens, ter plekke verzonnen uiteraard, er weer volop tegenaan te gaan. De improvisaties draaien voornamelijk rond de keyboards terwijl de drie andere heren rond de geweven lijnen kronkelen. De overige vijf nummers zijn een stuk korter en gaan minder alle kanten uit, maar zijn daarom zeker niet minder geslaagd. Nergens staat de virtuositeit in de weg van het nummer waardoor we uitermate geboeid blijven luisteren. Liefhebbers van één van voornoemde bands of ook Moha! bijvoorbeeld, moeten Box zeker eens checken.