Sommige releases laten je afvragen waarom het in godsnaam een album is geworden. DJ Taye is een de muzikanten die met het genre footwork geassocieerd worden, en zijn debuut is zo’n album. Na het een en ander aan soulvolle, door hiphop beïnvloede beatmanipulaties (fijne piano bijvoorbeeld op de opener), verzandt de plaat in de tweede helft in tracks die compleet rond de verschuivende beats lijken te draaien, inclusief een dieptepunt dat uit niet meer dan drums en vrij irritante piepsynths lijkt te bestaan. In de club zal het vast werken, maar voor rustig thuis luisteren zijn die tracks te nerveus en uiteindelijk ook iets te mager. Dat daarna het nodige atmosferische werk volgt, is nauwelijks een doekje voor het bloeden. Had er dan twee ep’s van gemaakt, denken we dan.