Met een bandnaam als The Asteroid No.4 los je alleen maar de verwachtingen in als er psychedelische muziek wordt gebracht. Het overjaarse kwintet, zo zien ze er toch uit op hun bandfoto, zit diep geworteld in de jaren 1960. De helft van de tien nummers bevat dan ook de obligate sitar, waar wij eigenlijk het vliegend schijt van krijgen, hoe goed het ook allemaal bedoeld mag zijn. Ze komen uit Philadelphia en brengen al sinds 1997 op regelmatige basis platen uit. Het is dan ook een beetje vreemd dat ze voor dit album niet eens een degelijke titel wisten te verzinnen. Bovendien stuitert de muziek alle kanten van het genre op, zonder dat we enige lijn weten te ontdekken, of het zou die verdomde sitar moeten zijn. De helft van de liedjes is akoestisch en lijkt meer op repetitiehokgepingel dan op afgewerkte nummers. Het begint al met opener ‘The River’, waarin lustig in harmonie wordt gekweeld. Scott Vittorelli, Eric Harms, Adam Weaver, Matthew Rhodes en Ryan Carlson Van Kriedt mogen dan al bijna twintig jaar samen musiceren, en degelijke song schrijven zit er niet in. Misschien op één van hun andere albums, dat zou kunnen, maar na het beluisteren van deze miskleun zijn we niet geneigd ons in hun oeuvre te verdiepen. ‘Rukma Vimana’, ‘Back Of Your Mind’ en ‘Revolution Prevail’ zijn de enige drie stukken die enigszins weten te bekoren, al blijven ze middelmatig klinkende acid en spacerock die door massa’s anderen veel beter wordt gebracht. Tijdverspilling.