S/t

Korto is een trio dat een beetje blijft hangen tussen spacerock en krautrock. Tegelijk schrijft het drietal hypnotiserende liedjes die toch een popgevoel in zich dragen. Dat heeft voornamelijk te maken met de ietwat dromerige stemmen van Clément Baltassat en Marius Mermet. Daardoor neigt een nummer als ‘Denzzzl’ ook een beetje naar shoegaze, zonder het echt te worden. Het zijn de motorische ritmes die het geheel samen houden, prima gebracht door drummer Léo Moriaud, die perfect de maat kan houden en toch heel inventief hier en daar wat extra motiefjes toevoegt. ‘Dollonde’ straalt dan weer een melancholisch gevoel uit, gedragen door een verslavende melodie die wat doet denken aan het vroege werk van The Stone Roses, voor hun eerste album dus. Elk van de zeven nummers bevat een of ander riffje of repeterend drumloopje, waardoor ze al snel in het hoofd blijven hangen. Dat is niet evident bij de muziek die ze spelen. Korto slaagt daar wel in. Ambitieus is het minste wat we kunnen melden over ‘Fleuve’, het nieuwe album van Thot. Een quote van Bertold Brecht (‘The river that everything drags is known as violent, but nobody calls violent the margins that arrest her’) staat aan de basis van de plaat. Bij ambitie hoort ook een producer met naam. Magnus Lindberg (Cult Of Luna) neemt die honneurs waar. Dat is dus allemaal al in orde. Nu nog een degelijke en interessante plaat in elkaar knutselen, of dat was toch de bedoeling van bandleider Grégoire Fray. En daar wringt een beetje het schoentje. De negen nummers gaan een beetje alle kanten uit, vertonen weinig coherentie met elkaar, ondanks de uitgangsquote, en ook zijn stem gaat al snel op onze zenuwen werken. Naar industrial neigende rock die probeert aan te schurken bij postrock maar te veel lonkt naar oubollige gothic rock, neen, het werkt niet echt.

tekst:
Patrick Bruneel
beeld:
Korto_
geplaatst:
di 9 jan 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!