Het is eens iets anders. In plaats van een regulier cddoosje of een digipack, is dit debuut van het duo Planets verpakt in een handgemaakt juten zakje. Mooi en leuk en natuurlijk niet zomaar op te bergen tussen de andere cds. Het zorgt er al voor dat het meteen opvalt. Muzikaal tapt dit project van de Californiër Paul Slack (And A Few To Break, SWIMS) uit de meest complexe vijvers die de mathrock tot op heden voortbracht. Moeilijke muziek voor moeilijke mensen, uitermate complexe ritmes, melodische basriffs, ondersteund door inventief drumwerk dat zich niet beperkt tot de obligate trommels, maar het hele drumstel tot in de kleinste details aanwendt. Hella, Primus en uiteraard Don Caballero zijn van invloed op het groepsgeluid, dat nauw aanleunt bij wat gelijkgestemde bands als Dysrhythmia, Upsilon Acrux en Ahleuchatistas geregeld op ons los laten. Net als hun collegas slagen Slack (bas) en zijn kompaan Thomas Crawford (al de rest) er toch in om een eigen gezicht bij elkaar te prutsen, dat hen onderscheidt van de grotere namen in het genre. Vooral door de onvoorspelbaarheid vraagt deze cd meerdere beluisteringen om de ideeën van het duo ten volle te doorgronden. Woorden krijgen we nauwelijks, de muziek spreekt wel voor zich, denken de heren. Als we goed luisteren, horen we trouwens ook heel wat inventief gitaarwerk. Planets is evenmin vies van een verslavend groovy riffje, waardoor een paar nummers (twaalf in amper vijfentwintig minuten) toch al snel in onze kop blijven plakken, ondanks hun complexiteit. Maar ja, we zijn dan ook een moeilijk mens, schijnt het.