Nadat Editions Mego albums van Emeralds en Oneohtrix Point Never had uitgegeven, had labelbaas Peter Rehberg blijkbaar de smaak van de kosmische synthesizerklank te pakken. Speciaal voor releases met dat geluid riep hij het vinyl-only label Spectrum Spools in het leven, waarop dit jaar al platen van Fabric, Mist en Bee Mask uitkwamen. Met name die eerste twee tappen nadrukkelijk uit hetzelfde vaatje als Emeralds: pulserende synths, spacey geluiden en dikke klanktapijten, geheel in lijn met de erfenis van Cluster, Klaus Schulze, und so weiter. Niks mis mee als je er van houdt maar ook niet bijster opzienbarend. Ook deze nieuwe Spectrum Spools-release van Forma volgt die lijn. Met een arsenaal aan analoge apparatuur bouwt het New Yorkse duo voort op de krautrocktraditie, met als meest onderscheidende eigenschap dat de band ook een drummachine gebruikt, iets wat de meeste anderen in deze hoek achterwege laten. Dat maakt het allemaal iets minder ambient, maar de synthriedels zijn er niet minder kosmisch om. Compositorisch is het allemaal niet heel erg uitgewerkt, en ook het geluid is een stuk vlakker dan op de platen die we hierboven noemden. Dat, gecombineerd met de nerdy lijst op de hoes van de gebruikte synthesizers, maakt dat we een beetje een the medium is the message-gevoel krijgen. Enkel een batterij Moogs en Korgs aan elkaar kunnen knopen en de arpeggiator aanzetten is écht niet genoeg, waarvan akte. Hopelijk is de volgende Spectrum Spools-plaat weer wat spannender.