Rotterdam is een havenstad, een van de grootste van Europa, en dus ook een smeltkroes van talen en volkeren. En van muzikale kruisbestuivingen. Extreem exotisch hoeven we het bij Heinz Karlhausen & The Diatonics nu ook niet te zoeken maar toch. Bassist en elektronica-tovenaar Gonçalo Almeida komt uit Portugal, de tenorsaxofoon en de effecten zijn van de hand van de Italiaan Daniele Martini en Nederlander Friso Van Wijck bespeelt de drums. Ze vonden elkaar in 2008 en halen hun inspiratie uit freejazz, hardcore en noise. De wat flauwe woordspeling in de groepsnaam nemen we erbij. We geloofden een bekende op zijn woord die zei dat dit de moeite was. Hij zag de band op een kroegpodium en werd omver geblazen, een ZU-concert waardig. Op basis van de elf nummers op dit cdtje zou hij gelijk kunnen hebben, maar we worden er thuis warm noch koud van. Brave jazz is het, met hier en daar een heftiger stukje, de noisy baslijntjes helemaal naar achter gemixt. Ook na herhaalde beluistering vinden we de plaat nog een saaie bedoening. De drie heren verzorgen op één song de zang, en die song past wel goed binnen het muzikale plaatje. Leuk zijn ook de samples van diverse ensembles die in de mix werden gegoten. Die zorgen er wel voor dat we telkens opnieuw proberen de nummers te doorgronden en proberen te achterhalen waar we ons eurocentje kwijt zijn gespeeld. Maar de plaat blijft saai. Misschien moeten we eens een concert bijwonen, en stellen we dan onze mening bij.