Herk-De-Stad. Neen, de verlaten prairie van de Midwest is het niet, dit stadje in Belgisch Limburg dat slechts een weekend per jaar wordt wakkergeschud tijdens dat ene jaarlijkse festival. Toch is het daar dat Piet De Pessemier al jaren sleutelt aan zijn muziek. Eerder speelde hij bij Monza en misschien wel het bekendst is hij van Krakow. Die laatste groep is even op pauze gezet. De rusteloze ziel in De Pessemier schaafde dan maar aan deze eerste soloplaat en maakte zo een lang gekoesterde droom waar. Solo, hoewel hij hier en daar hulp krijgt van een aantal muzikale vrienden. Een van die vrienden is Gianni Marzo, bekend van labelgenoten Isbells en Marble Sounds. Samen met hen schaafde hij aan deze nummers. Tien americanasongs met melancholische warme inslag, gedrenkt in de nodige reverb en echo zijn het resultaat. Een plaat die herinneringen oproept aan de akoestische Neil Young, een album met een aantal heel mooie en rustige, soms een tikje te brave, songs -we zagen de man op het feestje ter ere van tien jaar Zealrecords namelijk een cover brengen van Sparklehorse. Iets meer van de spirit van de eerste platen van Mark Linkous had deze plaat nog wat kunnen optillen. Maar goed, die levensstijl moet je dan weer niet overnemen. Want dat zou ons mooie songs als Dont Be Angry of Best Friend hebben onthouden.