Het klinkt als een regelrechte raggakreet uit het Caribisch gebied, maar Shazalakazoo komt toch echt uit de hoek van de Balkan. Het duo bestaat uit Milan Djurić en Uro Petković en in Belgrado maken ze de Cvijeta Club al geruime tijd onveilig. In 1996 begonnen als een akoestische viermansband, maar sinds 1999 zijn ze ingekrimpt en zich volop beginnen richten op elektronische muziek die smaakt naar een meer dan stevige lik uit de Balkanpot. Slavische, Griekse, Albanese, Roemeense, Turkse en zigeunervolksmuziek vormen de inspiratie voor de melodie. Westerse electro, drum’n’bass en dubstepbeats zorgen voor de extra energie. Ook de hype rondom Balkanmuziek is het laatste jaar onverwacht geevolueerd naar een urban niveau en daar zullen de aanhangers van traditionele Balkan muziek wellicht minder blij mee zijn. Zo zij het maar. Na dikke tien jaar zwoegen beginnen ze eindelijk erkenning te krijgen in West-Europa en op het juiste moment ook, want in dit tijdperk van de global bass weet Shazalakazoo zichzelf een nieuwe plek in het Balkanesque spectrum te geven. We lichten er een paar uitschieters uit; ‘Cyrillic’ is een grappige 8bit riedel met een kitsch keyboard die iedereen zal doen dansen, evenals ‘Hey’ dat met een snerpende Arabisch dabke melodie zo van Omar Souleyman lijkt te zijn geleend. ‘Brasshopper Plague’ is een op hol geslagen blaasorkest en ‘Katcheratz’ brengt bevreemdende blazers in contact met harde dubstep. Op deze manier werkt het album als een verzameling van verschillende elektronische dansstijlen en Oost-Europese volksmuziek waarbij de grens tussen Oost en West flink vervaagd is. Kortom, een muzikale taalcursus.