De laatste jaren verdwijnt het gitaarmartelen met schroevendraaiers en drumstokken die zo kenmerkend was voor de beginperiode van Sonic Youth wat naar de achtergrond en wordt de nadruk steeds meer en meer gelegd op de poëtische kant van de band. Dit betekent niet dat Sonic Youth het experiment achterwege laat. Experimenteel voor Sonic Youth betekent in dit verband echter dat ze zich steeds meer en meer concentreren op het tradionele ambacht van het songschrijven. Vooral de uitstekende voorganger Murray Street vormde een serieuze stijlbreuk met het vroegere werk. Sonic Nurse, volgens sommige tellingen het 19de Sonic Youth album, borduurt verder op deze ingeslagen weg. Opnieuw kwam Thurston Moore de studio binnen met een handvol min of meer afgewerkte songs, waarna de groepsleden deze verwerkten en omvormden tot typische Sonic Youth nummers. De gitaren piepen en krassen als vanouds, songs worden overgoten met bakken zinderend en vooral genuanceerd en gelaagd feedbackgehuil. Als een donkere schaduw waart dit gevaarlijke beest van ondefinieerdbare noise rond onder de oppervlakte van de schijnbaar rechtlijnige rocksongs, rustig zijn kans afwachtend om te voorschijn te springen en een song aan stukken te rijten. Steeds balanceren de nummers op de dunne koord tussen orde en chaos. Over een onheilspellend gitaargepingel hijgt Kim Gordon de verontrustende woorden: Let nurse give you a shot/Its something to do. Gordon hijgt, kreunt en fluistert zich op onnavolgbare wijze doorheen een viertal nummers. Deze vormen de ideale afwisseling voor de melancholische vocalen van Thurston Moore (‘Unmade bed’!) en Lee Ranaldo (‘Paper Cup Exit’!). Enige minpunt is wat ons betreft de volgorde van de songs: ‘Peace Attack’ staat er wat verloren bij, na de intensiteit van ‘I love you golden blue’.