Geluids- en radiokunstenaar Patrick McGinley noemt zichzelf een trage werker; voor Songs For Forgetting is inderdaad tien jaar nodig geweest om tot stand te komen. In die lange periode heeft McGinley, alias murmer, geluiden verzameld. Regenwater dat drupt uit oude goten in een dorp in Estland, een verstoorde mierenkolonie in Finland, leven onderwater in een zijtak van de Andelle in Frankrijk en vuurwerk in Valencia, om maar wat te noemen. Naast het opnemen van dergelijke gevonden geluiden, heeft McGinley in diezelfde lange periode opnamen gemaakt met verrassende, ook voor hem nog onbekende instrumenten. Zo klinkt in een aantal composities het geluid getokkelde snaarinstrumenten: het betreft een West-Afrikaanse kora, een Oekraiense bandura en een andere kleine citer dat hij met een motortje heeft bespeeld. In The Third Song For Forgetting gebruikt McGinley bijvoorbeeld het geluid van een radioantenne in Toravere, Estland; een lokale bewoner manipuleerde het geluid door de antenne te buigen. De fluitende tonen combineert de geluidskunstenaar met field recordings van een kiezelstrand en Frankrijk en een zacht ratelend geluid. In A Fourth Song For Forgetting horen we halve getokkelde melodieën, omgeven door een chaos van raspende, stotende en vallende geluiden. Het zijn McGinley’s experimenten met een van de snaarinstrumenten en een improvisatie die hij uitvoert met Lasse-Marc Riek en Ellfriede, waarbij het instrumentarium bestaat uit gevonden afval onder een brug in Wenen. Alle gevonden en gemaakte geluiden heeft McGinley/murmer uiteindelijk samen gesmeed tot deze vier liederen rond het vergeten. Field recordings zijn wellicht een herinnering aan een moment en een plek; voor het samenvoegen heeft murmer dat moeten vergeten en ze in een betekenisvolle nieuwe situatie gebracht. Intrigerende en aangename klankcinema, met een zachte en licht weemoedige sfeer, consistent en vakkundig gecomponeerd.