Slowdown

Zanger/violist Hannah Epperson heeft haar eigen gimmick: net als op haar debuut biedt ‘Slowdown’ twee keer vijf dezelfde nummers, maar dan twee verschillende uitvoeringen. Haar poppy kant noemt ze ‘Amelia’, de neoklassiekere versie ‘Iris’. Het is echter niet zo dat het verschil pakweg zo groot is als de Top 40 en het concertgebouw. De verschillen komen erop neer dat de ‘Amelia’-versies elektronischer zijn en met loops werken; de ‘Iris’-uitvoeringen zijn akoestisch. Het duurt even om door te krijgen dat het om dezelfde liedjes gaat, dus dat is in elk geval een knappe onderneming. Dat doet er niet veel vanaf dat ‘Iris’ en ‘Amelia’ helemaal niet zoveel van elkaar verschillen, en ik me zelfs afvraag waarom ‘hun’ uitvoeringen elkaar niet afwisselen. Referentiepunten zijn en blijven Tori AmosKate Bush en Suzanne Vega’s onbekendere albumtrack ‘50/50’, dat in de strijkers werd gezet door Philip Glass. In andere woorden: veel viool (soms vrij nerveus zelfs), veel atmosfeer. Niet alles komt echter goed aan, want Eppersons zang wordt soms wel heel ijl en het album gaat net wat te lang door. Het eindresultaat is intrigerend, maar had best wat extraverter mogen zijn.

tekst:
Maarten Buser
beeld:
HannahEpperson_Slowdown
geplaatst:
vr 23 aug 2019

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!