Als wij een recensie moeten schrijven en een beetje in dubio zijn over wat we nu precies moeten zeggen over een album, doen we af en toe iets wat elke 21-eeuwse mens soms doet: we googlen de artiest. Zo kom je al snel uit bij andere recensies, die je dan helpen een mening te vormen. Alleen voortgaan op de muziek kan natuurlijk ook, maar beschouw het als een gesprek op café waar je met andere mensen discussieert over waarom die ene groep zo goed is. Ergens lazen we de vergelijking Butcher The Bar – Billy Corgan, en dan meer bepaald met het nummer ‘1979’. En inderdaad, ‘Get Away’ klinkt als het overbekende Smashing Pumpkins-nummer. Toch is Joel Jacksons voornaamste inspiratiebron Elliott Smith (en dat hoorden we zelfs zonder de hulp van het alwetende internetorakel). Zachte folkpopdeuntjes dus, en geloof ons als we zeggen dat dat zowat het enige is wat er over dit plaatje te vertellen is.