Skee Mask maakte in 2014 een sterke entree met de ‘Serum’ ep, ook op het Ilian Tape-label uit München. Vijf bondige, experimentele techno-tracks met een been in het heden en met het andere in de jaren 1990. Op dit debuutalbum is de bondigheid ingeruild voor geduld. Opener ‘Everest’ is een wat obligate soundscape en wordt gevolgd door het kalme, Global Communication-achtige ‘HAL Conv.’ Pas daarna komt de dansvloer in beeld. Ook op ‘Shred’ speelt het verleden een grote rol: ‘Melczop 2’ zou goed door kunnen gaan voor een vergeten breakbeatklassieker op Warp, terwijl ‘Panorama’ de Scandinavische ambient techno van Jori Hulkkonen en Peter Benisch in herinnering roept. ‘Shred 08’ is schatplichtig aan het bombastischere werk van Detroit-giganten als Suburban Knight en Carl Craig, al is het geluid van Skee Mask lang niet zo hermetisch dichtgemetseld. Zelfs de claustrofobische drones en tribale ritmes in ‘Autotuned’ zijn perfect in balans en verraden dat dit album met een duidelijke focus en een enorme zelfbeheersing is gemaakt. De producer achter Skee Mask blijft vooralsnog anoniem, maar hij laat wel weten wie zijn vrienden zijn. ‘Reshape’ doet vast niet voor niets aan het werk van Redshape denken en ‘Zenker Haze Track’ is uiteraard een shout naar labelmaten Zenker Brothers, die eerder al door Europa toerden om hun album te promoten. Hopelijk volgt Skee Mask dit goede voorbeeld snel, want deze muziek schreeuwt om een amechtig luid geluidssysteem. Ook ‘Hollowed’ is een geduldig opgebouwd en verzorgd elektronisch album. Ital Tek (Alan Myson) gebruikt hier het dubstep-idioom in een filmische context en sluit zo aan bij de witch house en skweee van enkele jaren geleden. Vooral opener ‘A Delicate Balance’ en het donkere, cerebrale ‘Redeemer’ doen denken aan het vroege werk van How to Dress Well en oOoOO, terwijl het bombastische ‘Reflection Through Destruction’ niet op had misstaan op de witch house-klassieker ‘King Night’ van Salem. De wat rijker gevulde tracks, zoals ‘Beyond Sight’ en ‘Jenova’ roepen dan weer het recente werk van John Carpenter of de ‘Tron’-soundtrack van Daft Punk in gedachten. Een album dat het dus verdient om ook buiten dubstep-kringen opgepikt te worden.
