Dat vreemde voorwerp in jouw oog is een elleboog. Het kleine meisje kan weer niet slapen. Eindbestemming hospitaal. Via vijftien tracks in drieëndertig minuten, wil Dominick Fernow ons duidelijk maken dat hij bij wijze van ontbijt een stuk dood vlees tussen twee schijfjes Merzbow legt. Korte destructieve noiseuitbarstingen, onderdrukt gegrom, een groet aan eeuwige ondergrondact Macronympha en een kinderstemmetje als outro. Een extra schoenveter komt goed van pas om na integrale beluistering van deze cd jouw onderkaak terug aan de rest van je gezicht vast te maken!
Een Australische electro-akoestische componist en een Amerikaanse Compostmeester kruisen elkaar in een Londense kamer. We gokken op een badkamer. Northam kan zich uitleven in waterklanken, organische feedback en schuimige drones, terwijl Stern de tijd van zijn leven heeft met een tandenborstel, loodgieterij en de piepende deur van een badkamermeubel. Wormwood heeft zijn momenten van glorie maar deze cd bevat te weinig boeiende passages om zich in positieve zin te onderscheiden van de zondvloed electro-akoestiek die ons wekelijks bereikt. We gaan een grote rubbereend kopen en het zelf beter doen!