De nucleus van โScanniโ wordt gevormd door het verbond tussen de elektronica van Robin Rimbaud en de piano (en arrangementen) van Anni Hogan. De eerste leerden we kennen met zijn intrigerende telefoontap-experimenten en nadien met zijn projecten met onder meer Charlemagne Palestine, Alva Noto, Kim Cascone en Laurie Anderson. Hogan werkte jarenlang samen met Marc Almond (Soft Cell, Marc & The Mambas), maar even goed met Barry Adamson, Nick Cave en Simon Fisher Turner. Die namenregen creรซert dus bepaalde verwachtingen. โScanniโ is bovendien meer dan de som van de twee; er worden namelijk ook een pak gasten aan boord gehesen. Meestal om de nummers te voorzien van stem. Er passeren welklinkende namen zoals Jarboe (ex-Swans), Wolfgang Flรผr (ex-Kraftwerk) en Martin Bowes (Attrition). Nog mรฉรฉr verwachtingen, kortom! Het resultaat is helaas vaak zo onnozel en weinig geรฏnspireerd als de titel van het album. Het begint nochtans redelijk met โA Life Well Livedโ waarop zangeres Kate Smith haar best doet om te klinken als een kopie van Nicolette op โNo Governmentโ. โAloneโ (met Thomas Lang) steekt verder als enige track boven het saaie en eentonige geheel uit. De rest varieert van strontvervelend tot oubollig en gรชnant. Het dieptepunt wordt bereikt met โGolden Lightโ waarop Flรผr en personificatie opvoert van Blixa Bargeld, inclusief intonatie, frasering en steenkoolengels. Een complete sof, dit โScanniโ.
