Sacred Sounds 18.12.16

Of we van een wereldwijde trend kunnen spreken, weten we nog niet, maar het valt wel op dat er tegenwoordig bijzonder veel rituele overtoongezangen op de markt zijn. Hoofdverantwoordelijke is het Russische collectief Phurpa, dat dit jaar alleen al een tiental releases uitbracht. Eerder schreven we al dat het de groep rond Alexei Tegin bittere ernst is. Het gaat hier om echte rituele gezangen, die worden uitgevoerd volgens de eeuwenoude boeddhistische Bon-tradities, met authentieke instrumenten. Wie al ervaring heeft met de output van Tibetaanse monniken weet wat te verwachten. De typische zang muteert tot dreigende drones, aangevuld met tonen uit meterslange trompetten, en af en toe duiken etnische attributen op als hartslagdrums, belletjes en andere handpercussie. Het klinkt allemaal prima, maar door de recente stortvloed van Phurpa-releases is het voor de leek niet altijd duidelijk wat ze van elkaar onderscheidt. Bovendien worden de albums visueel vrij gelijkend gepresenteerd, en draaien ze er bij Phurpa hun hand niet voor om één bepaalde zang een uurtje te laten meanderen. Als bewijs van technisch meesterschap en lichaamsbeheersing kan dit tellen, maar we kunnen ons voorstellen dat niet elke luisteraar even volhardend is. Voor wie zich wil laten inwijden in deze duistere rituele stemkunst, kunnen we de gelimiteerde (vijfhonderd stuks) dubbelelpee ‘Sacred Sounds 18 12 16’ aanbevelen. Maar liefst vier tracks in een mooie hoes die (min of meer) milieuvriendelijk geproduceerd werd. De opbrengst is bestemd voor een organisatie die het opneemt voor bedreigde luipaarden en tijgers, trouw aan de ecologische missie van Oaken Palace. Wie nadien nog steeds niet verlost is, kan zich nog honderdtwintig minuten langer verdiepen in de twee gezangen van de cassette ‘Sacred Sounds 22 1 17’.

tekst:
Peter Vercauteren
beeld:
Phurpa_Sacred_Sound_18121
geplaatst:
do 29 aug 2019

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!