Er is een sitar bij Saicobab te horen, maar niet zoals die meestal gebruikt wordt in niet-Indiase muziek – om over Indiase muziek maar te zwijgen. En als je dan weet dat YoshimiO van Boredoms en OOIOO achter de microfoon plaats heeft genomen, lijkt het logisch dat hier iets dat nogal afwijkt van het normale gaat gebeuren. Helemaal bingo. De sitar wordt door Yoshida Daikiti meer als melodieuze slaggitaar gebruikt, waar de uitzinnige percussie van Motoyuki Hamamoto, de gortdroge, stampende contrabas van Akita Goldman en bovenal de buitenissige zang van YoshimiO zeer gemotiveerd op inspelen. Jazz, punk, no wave en die sitar gaan hand in hand, in drukke, van de hak op de tak springende fragmenten die toch vaak een samenhangend nummer van zo’n zeven minuten vormen. Voor beluistering zijn redelijk sterke zenuwen vereist, want op de zeven tracks flippert het hysterisch alle kanten op, in weinig zenmeditatieve sferen. Toch spreekt er een zonnig, optimistisch en levenslustig gevoel uit de Saicobab nummers, dat dwars door allerlei heilige huisjes knalt en vrijheid vindt in onbegrensde mogelijkheden. En daar geniet de band hoorbaar met volle teugen van.