Zesde Kolonne uit Eindhoven heeft drie nieuwe plaatjes klaar. In september kunnen die ook samen in één speciale box worden aangeschaft (50 exemplaren), met uiteraard wat extra’s die niet bij de losse albums zitten. De mensen achter het collectief zijn ook bezig een speciale doos in elkaar te steken, waarin de tien eerste platen van het nieuw leven ingeblazen label zouden passen. Vijfentwintig stuks worden het. Tien gevuld met alle platen, en de rest leeg, voor degenen die de platen (of de meeste) hebben gekocht bij het uitkomen ervan. Deze extra dimensie die aan de uitgaven wordt gegeven, past binnen de visie van de Zesde Kolonne, waar elke uitgave ook grafisch uitermate verzorgd is en altijd net een beetje specialer dan een gewone hoes voor een vinylplaat. Hrns is het duo Joachim Saerens (Fender Rhodes, synthesizers) en Bert Hornikx (drums, beats, bleeps), die elkaar al kennen sinds hun studietijd aan de jazzafdeling van het Lemmensinstituut. De twee zijn steeds samen blijven spelen, soms met en soms zonder gasten. De opnames die op deze debuutplaat staan, dateren eigenlijk allemaal van een paar jaar terug, maar zien nu gelukkig toch het licht. Twee dagen improviseren met saxofonist Robin Verheyen leidde tot en aantal jazzy stukken die doen denken aan Sun Ra. Twee stukken (‘Bandwerk I’ en ‘Bandwerk II’) dateren uit 2009, die als duo tot stand kwamen. Op ‘Rivier In Een Ander Land’ horen we de stemmen van Zuruya en Naima Saerens. Alle deelnemers kiezen voor rustig voortkabbelende muziek die op lichte beats drijft. De minimalistisch aandoende elektronica vormt de basis voor jazzy soundscapes die heel aangenaam klinken. Saxofonist Edward Capel en drummer Marcus Kuipers, de kern van Sun Machinery, krijgen assistentie van bassist Siem Nozza, gitarist Gijs van de Broek en de toetsenisten Bart Van Dongen en Arie van Rongelrooij (elk op één plaatkant). Ze nemen enkele sessies per avond op, voor een levend publiek, schuiven alle muziek in elkaar en puzzelen tot er een plaatkant vol is. Het resultaat zit behoorlijk dicht bij fusionjazz, zoals Miles Davis ze in de periode van ‘Miles In The Sky’ maakte. Iets heftiger misschien, maar dat kan aan de vele lagen liggen die over elkaar kronkelen. The Flipside Paradox, is een project rond Niels Duffhues (gitaar, Fable Dust) en Luc Sponselee (elektronica). Voor de opnames van hun debuut, gedestilleerd uit een zestal geïmproviseerde concerten, laten ze zich bijstaan door bassist Gijs van de Broek, drummer Johan Reijndzers en, niet onbelangrijk, stem en verteller Nick J. Swarth. De muziek heeft weinig tot niets met jazz te maken. Het is eerder dadaïstische punk, wat surreële dub, deadjazz, ambient en cut-up. De stem van Swarth doet wet denken aan Ton Lebbink en een declamerende Mark Stewart. De teksten zijn soms in het Duits, het Nederlands of het Engels. ‘Wafwafwaf’ en ‘Goei Moggel’ klinken lekker gek, ‘The Urine Therapy’ straalt de loomheid van het betere dubwerk uit en het Duitstalige ‘Durch Nacht Und Wind’ is uitermate intrigerend. Zes nummers zijn het, die absoluut niet als improvisatie klinken, maar als doorwrochte avant-garde met poëzie, of gekte in tekst en muziek gegoten. Meesterlijk staaltje.