Ierland kan muzikaal met allerlei dingen worden geassocieerd. Muziek stroomt door de aderen van de bewoners van het groene eiland. Ook Richie Egan zocht een uitweg voor zijn muzikale ideeën. Eerst in het aan Shellac schatplichtige The Redneck Manifesto en sinds enige tijd ook als solo-artiest onder de naam Jape. Onder dat alter ego maakt hij elektropop die dan weer schatplichtig is aan het Duitse Morr-label. Een label dat het de laatste jaren moeilijk heeft om geloofwaardig te blijven. De vernieuwing is ver te zoeken. Een lot dat ook dit plaatje beschoren is. We horen tien clichématige nummers. In de bio wordt gesproken over de Ierse Beck. Een verwijzing waar wij onze bedenkingen bij hebben. We horen foute vocoderstemmetjes, het geluid van oude synths dat overal overheen dartelt en iets te brave singer-songwriterliedjes. Hij mag dan wel met Floating een van de vaste covers van The Raconteurs (Ja, die groep van Jack White) hebben geschreven, echt warm worden wij niet van deze plaat.