Kieran Hebden ofte Four Tet heeft een klein plaatje gemaakt. Vier nummers telt het en het klokt boven de dertig minuten af. Een minialbum met de allure van een elektronische symfonie. Hebden waagt zich op onbekend terrein en levert vier dansnummers af. Het gebeurt wel vaker dan muzikanten zich een weg uit hun biotoop banen en aansluiting zoeken met een ander genre, maar bij dansmuziek levert zo’n overstap meestal weinig resultaat op. Wie goede dansmuziek wil maken, moet immers de kunst om naar de essentie te grijpen volledig vatten en net daar loopt het vaak fout. De vingeroefening die Four Tet hier tentoonspreid bewijst, niet voor het eerst, zijn uitzonderlijke talent. Wie een nummer tien minuten kan laten uitlopen zonder ook maar een halve seconde in herhaling of verveling te vervallen, kent zijn vak. Toch kun je Ringer moeilijk onder de categorie dansmuziek plaatsen. Daarvoor wijken de nummers te veel van de norm af. Ringer lijkt nog het meest op Ricardo Villalobos die zich aan Goatrance en een overdosis Afrikaanse poliritmiek waagt. Four Tet heeft een dansplaat gemaakt, al lijkt het resultaat veeleer op een futuristische folkopera die het uitstekend zou doen op een wereldfestival ergens in de vlakte van Senegal of in een overhitte Marokkaanse nachtclub ergens in 2035. We hebben elke noot die Four Tet ooit heeft uitgebracht in onze platenkast staan. ‘Ringer’ deed ons er even aan herinneren waarom dat zo is. Excellent.