Op muzikaal gebied is het Holland Festival niet bepaald onvoorspelbaar. Drie jaar geleden speelde Antony (Hegarty) al in het kader van het HF samen met het Metropole Orkest twee avonden in theater CarrƩ en dit jaar stond dezelfde combi in het Concertgebouw in Amsterdam.
Het werd wederom een onvergetelijke gebeurtenis, waarbij Antony het uitverkochte Concertgebouw van begin tot het einde in zijn/haar ban had. Het begint al met het langdurige daverende applaus dat hij bij binnenkomst krijgt. Hierna zet het geheel in het wit geklede Metropole Orkest aan en wordt duidelijk dat de strijkers een drukke avond zullen krijgen. Alle 15 nummers zijn op maat georkestreerd zonder ook maar een seconde pompeus te klinken. Het orkest krijgt tevens alle ruimte om zijn kunne te tonen, zoals in het fluit en viool tussenstuk van āFor Today I Am A Boyā. Als Antony een valse start maakt in het nummer āCut The Worldā (tevens de titel van deze show en zijnĀ komende album) is dit voor hem een reden zich tot het publiek te richten: āA moment to say helloā. Hij begint honderduit te praten en lijkt niet te stoppen. Hij informeert naar de politieke situatie in het land en Amsterdam en refereert aan de bezuinigingen die ook het Metropole treffen. Hij is zelfs bereid hierover met Beatrix te praten als āone queen to anotherā.
Ook later in het programma toont hij zich een begenadigd entertainer als hij doorgaat over het jubileum van Queen Elisabeth en al improviserend zingt over āThe queen loves horsesā. Deze āconferenceā zit tussen de twee hoogtepunten āI Fell In Love With A Dead Boyā en āYou Are My Sisterā. Bij eerstgenoemd nummer zie ik mijn buurvrouw een traan weg pinken. Het Concertgebouw ligt aan zijn voeten en op sommige ogenblikken is het zo stil, omdat het orkest zo zacht speelt, dat het geluid van de airconditioning een storende factor is. Het laatste nummer begint wat bluesy maar gaandeweg mogen het orkest en de excellente pianist GaĆ«l Rakotondrabe (bekend van Cocorosie) zich uitleven in partijen die zich kunnen meten met het Concertgebouw Orkest. Als toegift wordt āHope Thereās Someoneā gespeeld, van de allereerste Antony langspeler āI Am A Boy Nowā. Voor het laatst haalt ook de lichtman weer fraaie kleuren tevoorschijn in het als een soort wolk boven Antony hangende lichtobject, dat qua speelse vormgeving perfect is ingepast in het statige Concertgebouw.
