Razen (Brecht Ameel en Kim Delcour) draaien ondertussen al een tijdje mee. Nasplit-lp’s met Sheldon Siegel en Classwar Karaoke Friends, verscheen vorig jaar ‘Rope House Temper’, waarop het duo (ondertussen was Bart Reekmans vervangen door Kim Delcour) samenwerkte met Andrew Liles. Eerder dit jaar was er nog de ‘Reed Bombus LFO’ plaat op Deep Distance, maar met ‘Remote Hologram’ keert de band terug naar thuishaven Kraak.
De bio vertelt hoe Ameel en Delcour zich verdiepten in de deep listening theorieën van Pauline Oliveros en Eliane Radigue, en dat verklaart waarschijnlijk waarom de heren zich momenteel minder bedienen van ‘verhalende’ elementen als ritme en melodie. ‘Remote Hologram’ is een oefening in ‘zuivere’ klank geworden. Ameel en Delcour ondernemen een geduldige zoektocht naar de klank van hun – veelal oude en in de vergetelheid gesukkelde – instrumenten
Het instrumentarium is voor de twee platen verschillend. Op de eerste lp bedienen Ameel en Delcour zich van santoor (Indiase variant van de cimbalom), hommel (een plankzither), schalmei en basfluit en worden ze vervoegd door David Poltrock op sequencer en Ondes Martenot, voor drie improvisaties. Ondanks, of misschien net dankzij, het zuiver akoestische geluid (op Poltrocks bijdrage na), klinken de improvisaties behoorlijk heftig, en gaan de drie muzikanten stevig met elkaar in de clash.
Het muzikale verhaal van de tweede lp is helemaal anders: hier worden kerk- en kapelorgels, sopranino- en basblokfluit gebruikt, en wordt Paul Garriau (van Fluxus) op draailier verwelkomd. Muzikaal richt het trio zich meer op zuivere drone, en er wordt dankbaar gespeeld met de akoestiek van de kerk- en kapelruimtes waar de opnames plaatsvonden.
Voor beide lp’s geldt: dat van die ‘deep listening’ is geen achteraf bedachte onzin. ‘Remote Hologram’ is absoluut ongeschikt als achtergrondmuziek. Benieuwd wat dat geeft op 15 november, wanneer Razen de plaat op het Eastern Daze in de Gentse Vooruit komt voorstellen.