Vorig jaar debuteerde het Franse trio Oiseaux-Tempête met een naamloze plaat die buiten een bescheiden kring postrock-fanaten weinig teweeg bracht. En dat is jammer, want hoewel Oiseaux-Tempête geen nieuwe paden betreedt, doet zij wat zij doet zeer kundig. In grote lijnen volgt het album het sjabloon van Explosions In The Sky: emotionele gitaarpartijen, die zich in lang uitgebouwde nummers langzaam ontwikkelen. Uitbarstingen zijn spaarzaam, en strijkers ontbreken, maar net als bij Godspeed You! Black Emperor worden de nummers aaneen geregen met field recordings en geluidseffecten. Een aanrader voor hen die genoeg hebben van formularische climaxrock. Minder dan een jaar later verschijnt er nu een remixalbum, dat, zoals zo vaak bij dit soort projecten, mooie nummers bevat, maar als geheel samenhang mist. Sommige remixers lijken te worstelen met het bronmateriaal. Zo klinken de pogingen van Scanner om de gitaar een plaats te geven binnen zijn elektronica klinken nogal gemaakt, wat jammer is, want hij weet wel een mooie, dramatische toon te raken. Dag Rosenqvist en Colin Johnco lijken niet goed te weten hoe hun effecten en drummachine in te mixen. Zowel Witxes als Saåad creëren suizende dronescapes niet de meest ambitieuze benadering, maar zeker de laatste van die twee is erg fraai. De bescheiden, maar effectieve bijdrage van May Roosevelt werkt goed, vooral omdat ze niet teveel wil. Wie het wel groots aanpakken, en ook weten hoe dat moet, zijn AUN en Justin Small van Do Make Say Think. Met name die laatste levert een meeslepende mix die het origineel niet uit het oog verliest. Mooie momenten, maar uiteindelijk niet meer dan een tussendoortje tot de volgende echte plaat, die Oiseaux-Tempête hopelijk de aandacht brengt die het verdient.