In een ver verleden, toen we nog jong en onbezonnen waren, boekten we Uzeda zo nu en dan voor een show in Gent. Steevast waren die shows best wel ok, maar nooit meer dan dat. En dat is eigenlijk ook steevast het geval met hun platen. Toen werden deze Italianen nogal eens voor een Unsane-kloon versleten. Vorig jaar vierde de band zijn dertigste verjaardag met een indrukwekkend festival, dat hen meteen, na dertien jaar stilte, ook weer zin deed krijgen om zelf een plaat te maken. ‘Quocumque Jeceris Stabi’ is de titel ervan, kwestie dat het geen makkie mag zijn om deze plaat aan de toog aan iemand aan te bevelen. Het kwartet ging, zoals ze steevast doen, te rade bij Steve Albini en Bob Weston om de nieuwe nummers op te nemen zoals ze het graag wilden. Vrienden voor het leven heet zoiets, waardoor Shellac zonder verpinken op hun festival kwam spelen vorig jaar. Dat is één van de weinige dingen die zijn gebleven. Touch And Go nam de band niet meer aan boord, heel wat vrienden en familieleden zijn niet meer in zicht en zelf werden de bandleden ook een jaartje ouder. En minder fan van Unsane als we het zo mogen stellen. Zangeres Giovanna Cacciola en echtgenoot, gitarist en medelid van de band Bellini Agostino Tilotta lijken andere noiserockwegen te hebben opgezocht. Samen met drummer Davide Oliveri en bassist Raffaele Gulisano schreef Uzeda acht nieuwe stukken die net dat beetje meer vragen van de luisteraar. Gelaagde nummers waarin de stem van Cacciola voortdurend de hoofdrol opeist. Een beetje jammer, want haar stem begint bij deze overdaad al snel op onze zenuwen te werken. Uzeda blijft voor ons dus wat de band altijd al was: net niet goed genoeg.
