Laat je niet doen door de ophakkerij van Shabazz Palaces, deze band uit Seattle doet immers graag wat moeilijk. Ook nu weer. Zo komt het duo aanzetten met niet één maar twee platen tegelijk, waarop een buitenaards wezen naar “Amurderca” gezonden wordt om het te verkennen als een soort van muzikale gezant en er een aantal vreemde ervaringen dient te verteren, zoals een overdaad aan sociale media. Volg je nog? Indien niet, geen probleem. Want veel interessanter en genietbaarder dan het warrige concept, is de muziek. Dit tweeluik behoort muzikaal tot het meest toegankelijke en ook wel het beste werk van rapper Ishmael Butler en zijn kompaan, de multi-instrumentalist Tendai Maraire. Zeker ‘Quazarz: Born On A Gangster Star’, met bijvoorbeeld het orkestrale en soulvolle ‘Shine A Light’, dat aan de vroege Wu Tang Clan doet denken. Het mag niet verbazen dat Ishmael Butler toen ook al in de scene actief was met Digable Planets. Het verleidelijke geflikflooi tussen jazz, hiphop en elektronica van dit album klinkt verfrissend, zelfs in tijden waarin veel van hun gelijkgezinde Westkustvrienden -denk maar aan Flying Lotus, Kamasi Washington en Kendrick Lamar– met een vergelijkbaar geluid naar buiten komen. Thundercat, een andere telg uit die clan, maakt hier zelf zijn opwachting op ‘Since C.A.Y.A.’. Album nummer twee, ‘Quazarz Vs. The Jealous Machines’ is iets minder funky en blijft wat vager. Het tempo ligt vaak wat te laag: psychedelisch op zijn beste momenten, onbestemd en hol op de andere. Wel leuk is ‘Moon Whip Quäz’, dat klinkt als een buitenaardse, swaggy hiphopversie van Kraftwerks ‘The Model’. Met ‘Love In The Time Of Kanye’ kaapt Shabazz Palaces bovendien de prijs voor beste songtitel van het jaar weg. Iemands ego zal gestreeld zijn.
