Het is nogal een ambitieuze titel, ‘Post-Everything’. Echt waar is-ie niet: Chauveau roept diverse associaties op. De plaat opent met vervormde elektronische geluiden, die langzaam het decor beginnen te vormen van een soort elektronische ballade: het twaalf minuten lange en geen moment vervelende ‘Find What You Love And Let It Kill You’. De resterende twintig minuten volgen enigszins dit spoor, maar variëren van akoestische miniatuurtjes tot stemmig elektronisch werk. Tussendoor zijn er nog twee fraaie, spookachtige Lykke Li-covers, waaronder een heel geslaagde van haar grote hit ‘I Follow Rivers’. Hoewel de plaat schetsmatig aan kan doen –diverse nummers zijn nog geen anderhalve minuut lang– klikken ze uitstekend in elkaar. David Sylvian is een veelgehoorde associatie bij Chauveau’s stem en muziek, en ook op ‘Post-Everything’ is zijn invloed te horen. Deels daardoor hangt er over de plaat een sfeer die herinnert aan de grensgebieden tussen new wave en art rock. Tel daarbij de invloeden uit elektronica en singer-songwritermuziek op, en het wordt duidelijk dat Chauveau echt niet post-alles is, maar zich wel op een interessant kruispunt heeft gemanoeuvreerd en bovenal een heel mooie plaat heeft gemaakt.
