Portal

Alexander Tucker deelde in een ver hardcoreverleden een single met Papa M, werkte samen met Stephen O’Malley én Jackie O Motherfucker en bracht al in 2000 een met elektronica gelardeerde fingerpicking-plaat uit. ‘Portal’ is zijn derde langspeler onder eigen naam en staat vol fijnzinnig geplukte akoestische gitaren, met daaroverheen lagen fuzz en overstuurde elektronische accenten: een regelrechte hoogmis van psychedelische, hypnotiserende folk. Hier en daar doet ‘Portal’ aan Ben Chasny’s Six Organs of Admittance denken. Maar waar Chasny zijn wortels heeft in gothische americana, spookt bij Tucker het Britse platteland zwaar doorheen ‘Portal’. Op ‘Another World’ klinkt het alsof Bert Jansch en A Silver Mount Zion aan de slag gaan met een oud Angelsaksisch madrigaal. ‘Omnibaron’ lijkt dan weer een akoestische Velvet Underground-drone, met Robert Wyatt op vocalen. De geest van de Velvets klinkt overigens op meer songs door. Zo lijkt ‘Energy For Dead Plants’ – met zijn neurotische viool-soundscape – wel een lieflijke interpretatie van ‘Black Angel Death Song’. Afsluiter ‘Here’ start als een zachtjes op en neergaand gitaar- en klokkenspel-deuntje maar heel langzaam worden alle sluizen opengezet naar een verpletterende finale. U heeft een short attention span, maar bent niettemin benieuwd? Goed nieuws. Tucker heeft net ook een ep – ‘Custom Made’ – gereleaset: met vier nummers van om en bij de vier minuten een ideale introductie tot Tucker. Hiervan onthouden we vooral ‘Veins To The Sky’ – in een twintig seconden langere versie al op ‘Portal’ – en ‘Florence Blue’, de intrigerende en verontrustende afsluiter: een traag dreunende akoestische gitaar die wel door een slecht afgestelde robothand bespeeld lijkt, een digitaal gemanipuleerde viooldrone en extreem lijzige vocalen. Goed gerief!