Het drietal van Stairs To Nowhere gaat wel degelijk ergens heen. Natuurlijk klinkt dit debuut nog wat blikkerig en moet de muziek iets meer vorm krijgen, maar er zit genoeg in om de trap richting een hoger niveau te bestijgen. Zelf noemt de band Primus, Radiohead, Pink Floyd en Tom Waits als invloed, in de nummers komen vooral de overeenkomsten met Muse bovendrijven en ook mijmeren we bij dat basgeluid nog even over Cop Shoot Cop, een band die we node missen. Daarom is het fijn dat Stairs To Nowhere het in zich heeft om goede muziekherinneringen op te halen. Met keihard werken, halen ze misschien ooit wel dat niveau van Cop Shoot Cop of wellicht Girls Against Boys of hoe ze ook willen klinken.
In een heel andere niche opereert Durk Attaturk. Ook uit Utrecht, maar nog niet toe aan tien nummers zoals de rockende stadsgenoten. Durk Attaturk maakt stuwende electro. Dat was vroeger wel anders toen ze door de raampjes van het hardrockhokje moesten turen. Maar jonge muzikanten kunnen niet geketend worden dus komen ze nu met single ‘Pony’, het beestje dat Vitalic ook al zo bezighield. Het nummer is iets te lang om puntig te blijven. Keuzes maken, is iets dat veel jonge bands parten speelt. Uiteindelijk komt dat vanzelf goed, daar in Utrecht.