Met Memory Tapes lijkt Dayve Hawk een collageproject te hebben gevonden waarin hij de synthetische aanpak van Weird Tapes kan verenigen met de meer seventies gerichte sound van Memory Cassette; twee concepten die hij even on hold zette voor deze Player Piano. Musicbox(In) opent een hi-tech muziekdoosje, in Wait In The Dark lijkt het Casiotje van Stereolab gekaapt, voor zoete pop zonder moeilijkdoenerij. Dan klinkt Today Is Our Life gekunstelder, en voelen ook de gitaarriffjes een beetje puberaal aan. Halfweg knipoogt het nummer naar het OMD van Electricity, om vervolgens weer om te slaan in de sfeer van de jaren 1970. Die versatiliteit is typisch voor Memory Tapes. Het maakt hem uniek in het inmiddels brede gevolg dat aan de chillwave zit, maar waar zijn talent in het uittekenen van melodieën onmiskenbaar is, is hij ook een beetje spilziek in het uitstrooien ervan. Dat maakt zn materiaal uiterst geschikt voor de snel verveelde jongste generatie, maar vluchtigheid schuilt zo wel om de hoek. Yes I Know doet een ijle greep naar ambient synthpop, het androgyne Offers lijkt beïnvloed door naïeve Japanse pop, en de opnametape draaide even dol voor Humming. Sunhits zwaait iets te wuft richting Pet Shop Boys, en dan is er Worries. Vocaal vangt het aan als een luchtig niemendalletje Hawk kent zn beperking in een vlakke stem- maar weet dan een prachtig lieflijk retroriedeltje uit een orgeltje te persen, dat je moèt gehoord hebben om het te geloven. Wat dan volgt, gaat helaas een beetje verloren in experimentele wanorde of naar bombast neigende electrorock. Player Piano is een verwarrende plaat vol charmante collagepop voor mensen met een korte attention span.