Iemand die de schoonheid hoort in krakend ijs en het knisperend geluid van voetstappen in de sneeuw die verdient onze grootste lof, zeker wanneer hij Purple Rain ook prachtig weet te bewerken. Alleen de naam Pioggia Viola al, dat klinkt gelijk een stuk beter. Piers Whyte, veel is er niet bekend over de man of vrouw, schetst in negen nummers een imposant elektronisch spectrum. De stukken Winter, `03 (ijs en sneeuw) en Spring, `04 (vogeltjes en spelende kinderen) zijn wat ons betreft de mooiste nummers. Maar ook de hectiek van Chilly Fountian Warp is bijzonder. Het nummer bevat een knip- en plaktempo in de zuivere traditie van Hrvatski, Kid 606 en Venetian Snares, maar zonder zware bassen of beats, wat het nummer compleet anders maakt dan de breakcoregekte. Niet dat het lekker loungen is bij Piers Whyte, maar hij blaast de boel niet over de kop, wat de geluiden ten goede komt. Melodisch is Whyte misschien niet zo briljant als veel van de Scandinavische sfeermakers, maar dat compenseert hij sterk met zijn bijzondere geluiden. Dat zit verdomd goed in elkaar.