Worden we ooit oud en wanneer valt het doek definitief? Leef ik verder in de herinnering van velen of ben ik slechts een voetnoot in een hectische geschiedenis die nooit stopt en buiten proporties groeit, ieder dag opnieuw, en ten slotte explodeert? Is filosofie aan ons besteed of gaat dit alles schuil onder de noemer cafépraat? Ik ben vrij van zonden en vrij van gedachten, vandaag wil ik verdwalen, afdalen tot de essentie. Ik leg nog eens Peron van dB op. Hij gebruikt weinig, geen woorden. En ook zijn muzikale output is erg beperkt, niets meer dan wat strikt noodzakelijk is. Minimal Music & Other Things is de slogan van het platenlabel. Ik vraag me af hoe het werk van Japanner Ryoji Ikeda klinkt als je het tempo versnelt, het toerental op hol laat slaan. Komt hij dan in de buurt van dB? Zijn mijn gedachten vrij of ben ik vastgeketend, voor eeuwig verbonden met mijn voorgeschiedenis? Maybe heet de afsluiter van de plaat. Gortdroog, niets minder dan de basis, een baslijn en een krukdroge beat gekruid met minieme stuiterende glitch en toch een uitstekende dansplaat. Modern en halfvisionair, de essentie maar toch een slag minder essentieel. Ik versnel het tempo, dik de klanken aan. Mossa, Jeremy Petrus, is mijn reisgezel. Cynosure heet zijn label en zijn thuisbasis is Montréal. Een metropool van de moderne danscultuur, een tempel van de goede smaak. Zijn buurjongens heten Crackhaus en Deadbeat. Ook hij is -alhoewel anders- niets minder dan een toekomst voor de housemuziek. Meer funky, meer zijsporen, een voller van geluid, maar vooral meer. Volbloed Housemuziek, ik ben vrij van zonden.
