GBH uit Birmingham debuteerde in 1982 met de klassiek geworden betonpunkplaat City Baby Attacked By Rats en zit daarmee in ons geheugen gebeiteld in hetzelfde hoekje waar ook The Exploited, Varukers, Discharge en Broken Bones staan gegrift. Deden die bands door de jaren heen soms een lichte toegeving of verruimden ze hun geluid met een snuif ska of wave, GBH is zichzelf steeds trouw gebleven en heeft nog altijd dezelfde hardcore/betonpunkspirit zoals in hun begindagen. Perfume And Piss is inmiddels hun elfde album, hun eerste voor Hellcat, en de band gaat er alweer stevig tegenaan. Is er een verschil met eerdere platen? Niet echt. Het geluid is natuurlijk, met de hedendaagse opnametechnieken, moderner en vetter en de overstap naar een in punkkringen gerenommeerd label als Hellcat zal de band geen windeieren leggen. Niet dat we ooit hebben getwijfeld aan de eerlijkheid en goede bedoelingen van deze band. Ze verdienen het gewoon om ook op Amerikaanse bodem wat ruimere bekendheid te genieten. Uitschieters staan er niet op deze plaat, nieuwe wendingen evenmin, maar beuken en rammen doet de band als in zijn beste dagen. Nummers als Cadillac One met zijn psychobillytic, Power Corrupts en het titelnummer zijn, net als de rest van het materiaal, onvervalste GBH. En dat is meer dan voldoende.