In het verleden voorzag John Lemke al enkele films en BBC-documentaires van muziek. Op zijn debuut People Do hoor je dat de Duitser veel ervaring opdeed en over flink wat bagage beschikt om een rijke en boeiende plaat in elkaar te steken. Het resultaat is een fascinerend album waarop percussie, viool, saxofoon en piano in het gareel gehouden worden door subtiele elektronicatoetsen. Opener End Of Endless houdt het midden tussen Bonobo en Four Tet, en legt de lat meteen vrij hoog. In de langere nummers, zoals Ivory Nights of het gelaagde The Air Between toont Lemke zich een meester van de opbouw, maar ook van de spanning en misschien nog het meeste van de beheersing. De piano krijgt een prominente rol toebedeeld, en met het tweeluik Dorothea (I)/ Dorothea (II) telt dit album zelfs twee verstilde pianocomposities. Wellicht vond Lemke hiervoor inspiratie bij de bevriende pianisten Poppy Ackroyd en Nils Frahm. Die laatste stond ook in voor de mastering van ‘People Do’. Op het dansbare Illuminations drijft Lemke het tempo op en ook dat gaat de Duitser goed af. Met veel zorg en metier levert John Lemke een indrukwekkend debuut af dat zowel liefhebbers van Mount Kimbie en Pantha Du Prince, als van Max Richter en Greg Haines zal bevallen.