Verwarrend plaatje! ยLยil Rich got his face shot off / For three, four days, the cops didnยt clean it up / All the people getting on the bus, had to walk over his hair and his teeth in a pool of bloodย ย hoe zacht Matt Mehlan het ook zingt, over een zacht kabbelende akoestische gitaar, je weet van de eerste zin dat ยPeopleย geen easy listening wordt. Even geรซngageerde songs zullen volgen: ยWalmart And The Ghost Of Jimmy Damourย (over een bediende van de mega-keten die door een solden-geile horde onder de voet werd gelopen) en ยBarack Obama Bluesย (verwacht u zich vooral niet aan een stompende Mississippi-track). Soms zoekt Mehlan het dichter bij huis: op ยGrandmaย wordt ย nadat Mehlan zijn hele gevoelsleven en plein public heeft omgespit, zowat de hele familie genamecheckt om te besluiten met ยI worry a little less about meย.
Muzikaal evolueert ยLยil Richย van rustige David Grubbs-achtige parlandoยs-over-akoestische gitaar over Menomena en Battles tot zuivere Wizard of Oz-overkill. In รฉรฉn song. Ook de zeven songs die volgen laat ยPeopleย zich niet voor รฉรฉn gat vangen: we kunnen niet anders dan dit progpop noemen: staccato pianoยs, kinderkoren, blokfluiten, drummachines, saxofoons, kettingen ย liefst allemaal gelijkertijd ย en daarover Mehlans die met zijn hoge stem en bijzondere frasering รฒรฒk alle hoeken van de kamer afraast.
De eerlijkheid gebiedt ons hier mee te geven dat we bij sommige songs bij de ene luisterbeurt van vreugde stonden te dansen, en bij de volgende luisterbeurt van ergernis over de grond rolden, ondertussen verwoed met tandenstokers uithalend naar onze trommelvliezen. Ok, dat laatste is zwaar overdreven, en we hebben vaker genoten dan gegruweld, maar wij wรฉten het voor een keertje dus ook even niet. Mag het? Eentje om bij de platenboer voor te beluisteren dus. En als u wรฉl ergens zeker van bent, horen we het graag.
