Als Chop Shop heeft installatiebouwer Scott Konzelmann al enkele merkwaardige conceptuele releases op zijn conto. Zo verpakte hij een plaat in staal en teer, en zijn idee van een splitrelease is een plaat letterlijk middendoor snijden. Ook de cd Oxide is een album met een verhaal. De compositie van bijna vijftig minuten is uitsluitend samengesteld uit bewerkte geluiden van hopeloos versleten cassettes, die daarbovenop (per ongeluk) met vocht in aanraking kwamen. Deze bronvermelding doet denken aan de verkruimelde tapes van William Basinski of de beginperiode van The Hafler Trio (tapes werden met aarde bedekt, of een tijdje in de regenput bewaard), maar het resultaat klinkt veel extremer en komt dichter in de buurt van de destroyed music van The Haters. De slimme mix tussen ingetogen gedreun en krachtige noiseuitbarstingen staat garant voor een boeiende luisterervaring. Om het helemaal af te maken, is het artwork een spaghetti van cassettebandjes. Geluidskunstenaar Brendan Murray neemt rustig een paar jaar de tijd om te zoeken naar de perfecte drone. Ook hij levert één massief stuk van vijftig minuten, dat hij opdraagt aan de grootmeesters van het klassieke minimalisme. In het veelgelaagde klankenpallet zijn de bronnen (gitaar) niet langer herkenbaar. We nemen akte van de zoveelste degelijke dreunoefening, maar we weten uit goede bron dat er een publiek bestaat voor wie er nooit genoeg gedreun zal zijn. Beide cds hebben een oplage van vijfhonderd exemplaren, en de juwelendozen zijn stijlvol extra verpakt in een kartonnen houder.