Gitarist Matthew Bower bracht samen met drummer Stuart Dennison en met wisselende bezettingen, in de jaren negentig een tiental platen onder de naam Skullflower uit. In 1996 stopte de stroom releases en legde hij zich meer toe op zijn muzikale bezigheden met Vibracathedral Orchestra, Sunroof! en Total. In 2003 was daar dan plots ‘Exquisite Fucking Boredom’ en nu dus ‘Orange Canyon Mind’. Wie vertrouwd is met het werk van Skullflower weet waar hij zich mag aan verwachten : onconventionele feedbackmuziek met lange hypnotische gelaagde gitaardrones en (erg) summiere drums. Bower heeft lak aan traditionele gitaarriffs en weet, met behulp van een batterij effecten, als geen ander een eigenzinnig klankenspectrum aan z’n gitaar te ontlokken. Op ‘Orange Canyon Mind’, Skullflowers meest psychedelische en toegankelijke (hoewel…) plaat is dit niet anders. Gitaren resoneren en versterkers zoemen in eindeloze loops terwijl in de verte vage drumritmes weerklinken. Alle tracks drijven op een hypnotiserende drive en laveren ergens tussen krautrock, stonerrock, noise en psychedelica zonder bij één van deze genres te horen. Skullflower klinkt misschien nog het meest als…euh… Skullflower. Knappe plaat die groeit naarmate het aantal luisterbeurten stijgt.