‘Bosboompaard’, ‘Schermjunkie’ en ‘Fuk Me remix + Einde 20-50-40-838 (Ft. Zeep)’ zijn titels die voorkomen op de digitale ep ‘MNTG001’ (2016) van Epong, een alias van inmiddels tot Brusselaar gedoopte Juul Verschraegen. Opgegroeid op den buiten en in het verleden actief in allerlei postrock- en metalbandjes, zijn het toch de raveparty’s in de Limburgse bossen die hem het best zijn bijgebleven. Het multimediale label Montage, eveneens gevestigd in Brussel, kiest steevast voor opvallende en ietwat speciale releases. Zo krijgt het vinyldebuut van Epong een wel erg vernieuwende behandeling. Er is namelijk de keuze uit drie verschillende fotoprints (van de hand van Antwerpenaar Jeroen Bocken), op het formaat van een vinylhoes, die zo een museum in kunnen. Vinyl is er echter niet, wel een downloadcode. Zie het als een soort statement tegen het vastgeroeste idee van een cd of een plaat. De koper heeft dan wel geen fysieke drager met muziek, maar wel een in zeer beperkte oplage uitgebrachte fotoprint, die bij de muziek van Epong past. Die is vooral donker van toon omdat Verschraegen meestal werkt aan zijn muziek na een nachtje stappen. Zo weet hij helemaal niet meer welke woorden hij bij ‘Frank De Tank’ heeft gebruikt. Zeven nummers die samen zowat een uur duren waaieren van drones over ambient over beats. Telkens overheerst het wat onwereldse gevoel van onrust na een avond drank en vrouwen. De gekheid na een bacchanaal, het moment waarop het nog net niet helemaal is afgelopen. De naweeën van een feest dat maar niet wil ophouden. ‘Herzog’, ‘Womb, ‘E’: het zijn veelzeggende titels die de filmisch aandoende clubmuziek mee duiding geven. Experimenteren met beats, met geluiden, met synthesizers en er een sluitend verhaal mee vertellen, eentje dat begint in de baarmoeder en eindigt in een poel vol verderf. En dan opstaan en er zich niets meer van herinneren. ‘Oprichnik’ vertelt het allemaal.