‘No-brain improv’ biedt precies wat de titel zegt. Het album bevat vijf nummers die de Chinese laptop-muzikante Vavabond (Wei Wei) heeft gecreëerd zonder nadenken. Dat wil zeggen: ze heeft geprobeerd bij het maken en uitvoeren van de muziek volledig het lichaam en het instinct het werk te laten doen en geen houvast te zoeken in concepten, regels, gedachten, (esthetische) oordelen. De enige afbakening vormt dan ook haar instrument met zijn mogelijkheden. Vavabond doet hier niet iets unieks. De componist Karlheinz Stockhausen introduceerde in 1968 de term ‘intuïtieve muziek’ voor een vorm van improvisatiemuziek, waarbij een collectief van muzikanten gezamenlijk spontaan speelt wat in elk opkomt. Meditatie was een mogelijke methode om volledig geconcentreerd in het moment te spelen. Intuïtieve muziek heeft niets met willekeur te maken; het gaat om de directe reactie, zonder nadenken maar gebaseerd op de ervaring. De geïncorporeerde kennis die wordt aangeboord bij het intuïtieve spel verklaart misschien waarom soms toch patronen ontstaan, zoals in Vavabonds ‘i can’t play electric guitar’, al is het een herhaald loopje op de achtergrond. Het overgrote deel van de vijf instant composities laat geen structuur horen; ze zijn opgebouwd uit volslagen willekeurige tikken, kliks, pulsen en bromtonen; hoog, laag, kort, lang. Mogelijk heeft Vavabond overigens in de selectie van fragmenten – ze heeft dergelijke intuïtieve improvisaties gedurende maart en april in 2016 gespeeld – wel esthetische keuzes gemaakt, waardoor er verschil is in klankkleur, klankenrijkdom en tempo tussen de afzonderlijke nummers. ‘No-brain improv’ is interessant om te beluisteren, fascinerend in de monomane benadering, maar is waarschijnlijk niet onbeperkt houdbaar. Te downloaden bij Pan y Rosas.
