Wayne B Magruders vorige werkgevers waren Bowery Electric, Windsor For The Derby enMain. Nu zorgt hij voor de percussie bij Calla en zowat voor alles behalve de vocalen bij zijn soloproject. Naast een handvol instrumentale nummers zorgen de Duitse Jana Plewa van het Kat Cosm-collectief en de Amerikaanse Daphne Gannon (Mercova) voor de zang. En op een paar uitzonderingen na ook voor de sterkste tracks op Night of The Hunter. Hun breekbare stemmen over de vaak geprogrammeerde urbane beats heen doen al vlug denken aan triphop. Gelukkig zorgt deze multi-instrumentalist er voor dat het niet te stereotiep wordt. Met akoestische gitaar, lage bastonen en digitale hulpmiddelen bouwt hij een rustig en eigen universum, dat evenveel postrock is als elektronica. Bij de openingstrack moete we steeds denken aan dat nummer van Pan American -Steel Stars met Mimi Parker van Low– om aan te geven dat het niet enkel triphop is. Wayne B schippert tussen urbane music, postrock en elektronica en Night Of The Hunter is zeker verdienstelijk, al zijn niet alle songs even boeiend. Iets wat niet gezegd kan worden van Collisions, de vierde langspeler van Calla. Dat is een New Yorkse groep die ooit startte op het Brusselse Sub Rosa en ook opgemerkt werd door Michael Gira (Angels Of Light, Swans) wat resulteerde in een plaat op zijn Young God label. We gaan niet met superlatieven goochelen, maar een paar welgemikte referenties zouden moeten volstaan om elke liefhebber van dit (h)eerlijk gitaarplaatje te overtuigen. Voeg de geniale melodieën van bijvoorbeeld Built To Spill bij de somberheid van Nick Cave, een dosis hedendaagse power van bijvoorbeeld Interpol en een vleugje filmistische beeldspraak zoals alleen Morricone dat kan en je hebt zo een beetje de Calla mix. Meer tijd verdoen we niet met schrijven over deze plaat, we nemen wat extra tijd om er nog eens naar te luisteren.