Yuko Nexus6 vond een uitgangspunt voor haar vijfde album in een amalgaam van volksliedjes en jazzstandards. De Japanse stemkunstenares – of misschien eerder samplegrootmeesteres – maakte er een behoorlijk sterke minimalistische plaat mee. Op ‘Nexus6 Song Book’ vind je onder meer een Japans kinderrijmpje (‘Mura no Kajiya’), ingezongen met lieflijk vervormde stem, gedeconstrueerd en nadien wederom opgetrokken uit nieuwgecreëerde cellen, het onderwerp uitbeeldend in ritmische klankpatronen. Het kan qua concept als een goed voorbeeld dienen voor de volledige langspeler. Een ander nummer confronteert je met een haast onherkenbare versie van de aanmoedigingshymne voor het honkbalteam van Osaka. Vanzelfsprekend zijn niet alle experimenten even boeiend; gelukkig voorziet het tekstboekje zowel vertaling als duiding bij elk nummer, zodat ook niet-Japanstaligen ruimschoots aan hun trekken komen. De bewerkingen van Chopins pianostukken, het snippertje drum ‘n bass in ‘Nano’ en de songkeuze op zich getuigen van een zin voor frisse subtiel-naïeve humor. Het rammelende karakter van de composities en de charmante lo-fi opnames bevestigen perfect het plaatje van ongedwongen experiment. Te volgen artieste.